Beter één kuiken in de hand…

Nooit hebben we meer de urgentie gevoeld als weidevogelgroep om alles op alles te zetten om de broedsels van de boerenlandvogels succesvol uit te laten komen. Nooit eerder hebben we zo met elkaar onze zorgen gedeeld over het te rap, stiller wordende boerenlandschap. Nooit eerder hebben we zo weinig legsels ingevoerd in de database. Nooit eerder hebben we in maart zoveel oranje gekleurde glyfosaat akkers in ons gebied gezien, het is angstaanjagend om te constateren dat werkelijk niets levends zich ophoudt op dit doodgespoten land.

Halverwege het broedseizoen staan nu de bermen uitbundig in bloei met fluitenkruid. Steeds meer kleine zangvogels laten zich horen. Roodborsttapuit, karekiet, geelgors, blauwborst en spotvogel; een feest is het om op de kleine zandwegen te zijn, die om de akkers gaan. De knalgele kwikstaartman zingt op een aardappelrug en een koppel patrijzen schuift door een ingezaaide bloemenrand. Zelfs een leeuwerik duikt met voer in zijn bek het grasland in. En als er ineens een felgeel oog in een verrekijker verschijnt bij een collega, is iedereen alert! Na beraad bleek het een griel te zijn. Ook een weidevogel, een zeer zeldzame doortrekker, die op de rode lijst staat.

Deze mooie waarnemingen geven veel vreugde en de zorgelijke gedachten over de toekomst voor de bewoners van het boerenland, verdwijnen een beetje naar de achtergrond. Het vossenraster is afgebroken, vijf kievitsparen hebben hun eieren in alle rust uit kunnen broeden. Kuikens van verschillende leeftijden liepen door elkaar op het veld, gezamenlijk gingen de ouders op de vleugels bij overvliegende kraai of buizerd. Maar na deze fijne rustregeling die eindigde op 16 mei, moet ook dit land zaaiklaar gemaakt worden en de kuikens zijn nog niet vliegvlug. In overleg met boer en loonwerker stonden om 7.00 uur `s morgens de eerste weidevogelaars met emmer en verrekijker te turen over het veld waar de kuikens, goed geïnstrueerd door hun ouders: ‘zit stil’ , zich ergens ophielden. Op aanwijzing van diegenen met het oog in de telescoop, moesten de verstopte, zeer goed gecamoufleerde kuikens verzameld worden in een emmer. Adrenaline alom in de aderen, soms op de knieën in vers gegierd land, uiteindelijk zaten alle kuikens in de emmer, groot en klein. De volgende dag, opnieuw gevangen, reden ze mee op de tractor met de loonwerker, want ook weidevogelaars moeten naar hun werk. Stressbestendige kuikens bleken het, na controle `s avonds banjerden ze over het ingezaaide veld alsof er niets gebeurd was…

Femke Brouwer
Weidevogelbescherming Bernheze, mail naar: hintum1955@home.nl