Op de koffie bij; Paul Rademakers

Twintig jaar geleden werden zeven jongens van dezelfde sociale opleiding door hun leraren aangespoord iets leuks te doen voor de kerstviering. Ambitie om hier meer mee te gaan doen hadden ze eigenlijk niet. Ze wilden gewoon lol maken, maar werden al snel een van de meest spraakmakende acts in de omgeving, omdat werkelijk niets te gek was bij een optreden van de Band Zonder Banaan. Manager Rien Somers kwam met een idee: een half jaar geen optredens geven, en dan een concert in de Markthal in Uden. Het concert was sneller uitverkocht dan dat van de Golden Earring. Inmiddels hebben de mannen op bijna alle grote Nederlandse festivals gestaan, en nog steeds hebben ze een volle concertagenda.

Een van deze mannen is Paul Rademaker. Naast gitarist van BZB is hij ook trotse vader en echtgenoot, en werkzaam als begeleider dagbesteding op ‘Tuingroep de Nistel’, dat zich op dezelfde grond bevindt als het schattige huisje van familie Rademaker, wat omgeven is door bossen en rust. Wie is deze man als hij niet zijn gitaar vast heeft?

Rol binnen de band: gitarist, arrangementen en sfeerbeheer.
“Sfeerbeheer, tja, of het een officiële naam is weet ik niet, maar dat is het dan bij deze wel. Kijk, ik ben niet verantwoordelijk voor de gehele sfeer natuurlijk, maar ik draag er wel mijn steentje aan bij. Zo heb ik er onder andere voor gezorgd dat ons oefenhok een gezellige, sfeervolle plek is geworden. Het is een soort klein cafeetje met als belangrijk element de bar. Doordat deze ruimte zo in aangekleed en we niet repeteren in een kale hal, worden we ook meer creatief geprikkeld. Daarnaast denk ik bij shows vaak mee over de presentatie en uitvoering, zorg voor een lekker muziekje in de bus, en voor een goed gevulde koelbox. Als we op de snelweg zitten dan gaan de eerste blikjes open en beginnen we altijd met een rondje verzoekjes, wat dat betreft zijn we allemaal wel een beetje autistisch. Tijdens ons vaste verzoekrondje komt er van alles voorbij, van jaren ’70 muziek tot foute hits, noem het maar op.

Mijn eigen muzieksmaak is uiteraard gitaar- georiënteerd, een van de voorwaarden is dat er veel gitaar in voor moet komen. Verder is het heel breed, van David Gilmour tot Machine Head. Echter als ik dit in de bus draai, valt de rest van de jongens bij David Gilmour in slaap, en is Machine Head weer wat te hard.

De rolverdeling binnen de band is lastig te benoemen. Ik ben wel een grappenmaker ja, maar we houden allemaal veel van een lolletje. Daarnaast hebben we natuurlijk ook onze serieuze kant en zijn we allemaal sociale jongens. Toch is de formule van onze club misschien juist wel dat we allen echt verschillende persoonlijkheden zijn. De één heeft bijvoorbeeld tien grootse ideeën waarvan er maar één realistisch is. Een ander weet die eruit te pikken, en weer een ander weet het vervolgens te realiseren. Zo vullen we elkaar op een goede manier aan en voorkomen we dat we in hetzelfde blijven hangen.”

Rol binnen het gezin
“Doordeweeks ben ik veel thuis, en heb ik alle tijd voor onze dochters Lieve (5) en Meis (3). Mijn vrouw Kim is twee jaar geleden samen met een goede vriendin het bedrijf CoffeeQueen gestart. Met hun mobiele espressobar staan ze op bijvoorbeeld festivals, bruiloften, beurzen en andere evenementen. Soms moeten Kim en ik dus tegelijk werken in het weekend, dan gaan onze meiden logeren bij opa en oma. Verder hebben we alle tijd voor ze, wat echt heel fijn is. Zo hebben we beiden bijna alles van onze meiden meegekregen in hun leventje.

Hoe een doordeweekse dag bij mij eruit ziet? Nou, neem bijvoorbeeld de donderdag. Kim heeft dan haar kantoordag van CoffeeQueen en vertrekt ’s ochtends, Lieve gaat naar school en ik ben dan alleen met Meis. We geven samen de varkens eten, ruimen een beetje op en doen een boodschap als het nodig is. Eind van de ochtend halen we Lieve op en dan eten we gezellig met zijn drieën een boterham. Vervolgens breng ik Lieve naar school en Meis naar de peuterspeelzaal, ga ik even fitnessen en haal ik ze daarna weer op. Vaak rijden we dan meteen door naar Uden om in de winkel van mijn moeder biologische groenten en fruit te halen. Weer thuis kook ik dan het eten en als Kim thuis is eten we gezellig met zijn allen. Hier nemen we lekker de tijd voor. Ik vind het leuk om te koken en we houden ook echt van eten, ook de meiden eten heel goed. Ik heb dit wel van thuis uit meegekregen. Mijn vader komt uit Indonesië en mijn moeder is ook in die cultuur meegegaan. Die liefde voor eten, familie en gezelligheid en heel de sfeer eromheen heb ik echt van hen.

Na het eten spelen we wat met zijn allen of maken een wandeling, en dan gaan de kids naar bed. Daarna gaan Kim en ik lekker samen op de bank zitten en bespreken onder het genot van een wijntje de dag. Soms met een vrouwenprogramma erbij, een mannenfilm of er iets tussenin.. of gewoon niks.”

Vaderrol
“Ik ben niet echt een strenge vader, maar geef wel duidelijkheid. Verder gaan we er veel samen op uit. Het is echt ontzettend leuk dat ik zoveel tijd heb om met ze te spelen, te fietsen etc. Hierdoor hebben zowel Kim als ik echt een hele goede band met beide meiden. Dat is echt ons rijkdom. De kinderen komen echt altijd op nummer één. Thuis staat altijd muziek aan en de dames zijn echt al een beetje muzikaal. Ze dansen veel en natuurlijk het liefste op K3. Maar daar kan ik ook van genieten, ik kijk graag met ze naar die shows en ik dans er vrolijk op mee. Wel probeer ik ze alle muziekstijlen mee te geven door allerlei muziek te draaien en erover te vertellen. Lieve krijgt nu ook steeds meer interesse in andere muziek, maar stevigere gitaarmuziek daar moeten ze soms nog wat aan wennen.”

Lievelingslied van het laatste album ‘7’: De zin in het leven.
“We zijn nu vol enthousiasme begonnen met het organiseren van het 20-jarig jubileumweekend van BZB. Hiervoor doen we bijna alles zelf, ook daarin blijven we tevens de uitdaging zoeken. Ook de zin in de band zit nog steeds goed. We checken ieder jaar wel een keer bij elkaar hoe we over de band en onze rol daarin denken, en tot nu toe is dat altijd goed. Soms is het echt niet leuk om van huis te moeten gaan en gedag te zwaaien naar mijn drie meiden, maar zodra de deur van de BZB bus dan open gaat en je beste vrienden daar dan in zitten gaat er een knop om en begint weer een nieuw avontuur. Dat blijft leuk. We hebben als band ook wel het idee dat we hier samen aan zijn begonnen, en het ook samen af willen maken. Maar het muzikale eind is nog lang niet in zicht. We hebben nog steeds de gezonde drang naar meer succes. We realiseren ons wel dat twintig jaar succes maar weinig voorkomt in Nederland. We hebben nog steeds ieder weekend optredens, en we hebben hele trouwe fans. Ondanks het feit dat onze albums niet vaak op de radio te horen zijn, doen we dus toch iets goed. Zo zijn er ook buitenlandse optredens. We zijn al weer drie keer afgereisd naar Curaçao, om daar op Mambo Beach op te treden en er samen met onze vrouwen tevens nog een vakantie aan vast te plakken. België staat ook in onze concert agenda. Ook Festyland hoort bij ons succes. Het idee achter dit festival is eigenlijk ontstaat toen wij ons 12,5- jarig jubileum in een grote feesttent in Volkel vierden. Ondertussen hebben we er alweer vijf edities van Festyland op zitten, en is het festival flink gegroeid en een waardige afsluiter van het festival seizoen van Nederland geworden.

Verder zijn we als thuisfront een jong gezin met nog veel ambities. Kim met haar jonge bedrijf CoffeeQueen, en ik ben momenteel ook mijn opties en wensen aan het bekijken. Zo liggen er eventueel mogelijkheden bij het reisbureau Bersama van mijn vader, een betrokken reisbureau gespecialiseerd in reizen op maat naar Indonesië. Maar ook op mijn werk zijn er volop ontwikkelingen gaande, wat wellicht ook nieuwe mogelijkheden met zich meebrengt. Daarnaast zijn we natuurlijk druk met de verzorging en opvoeding van onze kinderen. Alles bij elkaar heel wat dus.

Twee jaar terug liep ik met het idee rond dat ik iets anders wilde gaan doen op werkgebied. Ik werkte toen ruim twaalf jaar parttime als begeleider dagbesteding op Werkkracht. Ik had veel creatieve ideeën, zo wilde ik zelf bier gaan brouwen, een speciaal ‘Nisserois’ biertje gebrouwen en gebotteld samen met mensen met een verstandelijke beperking.

Echter doordat CoffeeQueen een succesvolle start maakte en vervolg kreeg, zijn mijn bierplannen in de koelkast belandt, waar ze voorlopig prima bewaard blijven. Momenteel werk ik 1 dag per week als begeleider dagbesteding op Tuingroep de Nistel. Samen met de cliënten werken we zowel voor de gemeente als particulier. Denk hierbij onder andere aan snoeien, (bedrijfs)tuinen onderhouden en het verkopen van zelfgemaakte producten.

Het leven als muzikant, familieman en begeleider binnen de zorg geeft mij een compleet gevoel, waarin alles in balans is.
Ik ben me ten volste bewust van alle mooie dingen in mijn leven, en geniet iedere dag weer met volle teugen! “