Column Erina: Buiten

Mijn kamer was toe aan iets anders. Daar was ik drie jaar geleden al van overtuigd, maar telkens was er wel iets waardoor het vakantiegeld op was, vóórdat de plannen vaste vorm kregen. En zodra het zomer was, bleek het minder nodig. Het is niet moeilijk om te vergeten dat je wilt verbouwen als buiten de worstjes sudderen en zelfs de hond in het zwembadje springt ter verkoeling. 

Maar ja, als het dan oktober wordt, ziet de wereld er weer anders uit. We trekken naar binnen met ons campingbestek, verstoppen de barbecue onder het zeil, en klappen de tuinstoelen dicht om ze op een droog plekje te laten overwinteren. En zodra je dan binnen zit en om je heen kijkt, komt die gewenste verbouwing weer om de hoek. Een hele winter bedenk je wat je in het voorjaar zult gaan doen. Hoe je gaat regelen dat de gekochte bouwpakketten verworden tot die prachtige kast op de foto. Zonder ruzie, zonder gedoe en zonder dagenlang in stilte te hoeven mokken omdat de ánder niks van de bouwbeschrijving snapte. 

Dit voorjaar was alles anders. Dagen en weken zaten we op de bank en keken om ons heen. De verbouwing drong zich op. We konden niet meer anders dan naar de bouwmarkt gaan. We zochten uit welke houtsoorten er zijn en welke we mooi vinden. We ontdekten de laatste interieurtrends in stoer zwart en prachtig eiken. En we liepen langs keukens waar je bijna niet in zou durven koken. Glanzend, wit en zwart, grijs, en met apparaten die dingen kunnen waar je nog nooit over hebt nagedacht. 

We ontdekten ook dat er een groot gat gaapt tussen het moment dat je bedenkt dat je iets anders wilt, en het moment dat je aan de slag kunt. Ik heb twee linkerhanden als het om de hamer en de beitel gaat. En er was niemand in mijn omgeving die spontaan aanbood om te helpen. Dan moet je dus op zoek naar een klusjesman, een aannemer en een metselaar. 

Het is niet makkelijk om een goede vakman te vinden. Ik heb rondgekeken. Gezocht en gevraagd. Uiteindelijk vond ik iemand die kwam kijken. Zodra hij over de drempel was, wist hij het. Alles moest anders. Hier een muurtje weg, daar een stukje nieuw, het raam wat groter en met meer isolatie tussen het glas. Ik werd per minuut ongelukkiger. Zodra hij weg was, heb ik me met mijn campingservies, de barbecue en het zwembadje, buiten geïnstalleerd.