Column Erina: Kortsluiting
Column Erina: Kortsluiting

Column Erina: Kortsluiting

Kunst & Cultuur

Mijn vriendin is een echte doe-het-zelver. Vroeger had ze daar een man voor. Maar toen ze een schattig oud boerderijtje kochten dat dringend aan renovatie toe was, bleek manlief toch minder handig dan gedacht. Vriendin verving het leertje van de lekkende kraan. En zorgde dat de deuren niet meer klemden. 

Ik vind het een hele prestatie van mezelf als ik de muur van de bijkeuken heb gewit. Zij voorzag de kamer van een nieuw behangetje als ze daar in een weekend zin in kreeg. Ze timmerde een veranda aan het huis, terwijl haar man de schroeven en spijkers mocht aanreiken. Haar dakplataan en beukenhaag zijn de mooist gesnoeide bomen in de hele straat. Ze heeft er geen tuinman bij nodig, alleen een elektrische heggenschaar. 

Mijn vriendin werd steeds humeuriger. Echte mannen kunnen klussen, vindt ze. En echte vrouwen trouwens ook, zegt ze er tegenwoordig achteraan. Ik moest dus meteen aan haar denken, toen ik ontdekte dat mijn voordeurbel kapot was. De pakketbezorger bleek alweer aan de deur geweest, zonder dat ik de bel had gehoord. Ik vind het een beetje lastig om steeds bij mijn buren pakketjes op te halen. Maar met een pakketbezorger die geluidloos aan de deur staat, moet je wel. 

Ik kocht een nieuwe deurbel. Zo’n ding met wel acht melodieën, die je kunt instellen naar je humeur van de dag. De eerste melodie klonk als de Big Ben. De tweede was Für Elise. En verder herkende ik ze niet. Ik heb een hele middag staan prutsen, maar uiteindelijk lukte het. Als je op de deurbel drukte, werd je vanzelf vrolijk van het deuntje dat luidruchtig galmde. 

Trots als een pauw, belde ik mijn vriendin en nodigde haar uit voor een koffie in de tuin. Tien minuten later ging de bel. Ik stapte blij naar de voordeur, waar niemand achter stond. Vijf minuten later gebeurde hetzelfde. Bij de derde keer, vroeg ik me af welke buurjongen het belletje-trekken had ontdekt. Bij de vierde en vijfde keer, besloot ik gewoon niet meer te gaan kijken.

Na een half uurtje kwam vriendin achterom. Ik legde uit dat mijn bel doelwit was geworden van valse aanbellers. Vriendin stapte naar de voordeur. Probeerde mijn mooie melodie uit, rommelde wat aan de aansluiting en concludeerde dat ik beter koffie kon zetten dan bellen repareren. De aanbellende buurjongen bleek niet te bestaan. Het was gewoon een kwestie van kortsluiting.