Column Erina: Pony

Tot voor kort ging ik elke acht weken naar de kapper. Het was er altijd gezellig. Je hoorde de laatste nieuwtjes en kreeg er heerlijke koffie. Soms wel drie kopjes per bezoek. Stiekem hoopte ik elke keer ook op een koekje, maar het was onvoorspelbaar of dat lukte. Het eerste kopje werd meestal wel vergezeld door melk, suiker en een voorverpakte lekkernij. Als ik zei geen melk en suiker te hoeven, bleef daarna het koekje vaak ook achterwege. Hoewel ik toch echt nooit zei dat het overbodig was.

Natuurlijk had ik al lang geleden een afspraak gemaakt. Die bleek te zijn op de dag nadat kappers gedwongen waren hun zaak te sluiten. Het was niet nodig om af te zeggen, maar dat deed de kapper toch. We spraken af elkaar te bellen als die vreselijke dooddoener het land uit was. Of in elk geval zo getemd dat er weer vreemden aan mijn hoofd mochten zitten zonder dat er iemand ziek van werd. Ik dacht dat dat een paar weken zou zijn. 

Intussen deed mijn haar niet mee aan de lockdown. Het groeide vrolijk verder en hing met bosjes voor mijn ogen. Dus kocht ik twee ouderwetse knippertjes om het naar achteren vast te zetten. Toen ik in de spiegel keek, meende ik naar mijn moeder te zwaaien. Ik wist niet dat er zoveel verschillende kleuren grijs waren. Donkere plukjes, lichtere, bijna-witte. Ze zaten er allemaal en omlijstten een gezicht dat plots vol zat met rimpels. Het kostte maar twee minuten vóór ik besloot er zelf een pakketje verf in te stoppen. 

Bij de drogist ontdekte ik dat er ontelbare kleuren zijn waar je uit kunt kiezen. Natuurlijk nooit precies dezelfde die ik had, al was het maar dat er geen potje met streepjes highlights op de schappen stond. Ik gokte en probeerde er iets moois van te maken. Alles beter dan grijs. Tot ik die middag blij in mijn tuin zat en mijn buurvrouw over de schutting riep of alles nog goed was? Ze had zo’n raar oranje-bruin hoofd gezien, dat ze even poolshoogte kwam nemen wie er op bezoek was en waarom. Maar nu ze zag dat ik het was, begreep ze meteen hoe het zat. Het lukte haar niet om te zeggen dat het goed was gelukt.
Heel snel vluchtte ik naar binnen. Waste tien keer mijn haar en pakte de schaar. Mijn uitgegroeide pony is nu verknipt tot een gordijntje waar ik dankzij voldoende haarlak tussendoor kan kijken.