Arjan Heesakkers voelt zich herboren

HEESWIJK-DINTHER – Wat in 2011 begon met hartritmestoornissen werd hartfalen waarna Arjan Heesakkers uiteindelijk een steunhart kreeg. In mei 2019 kwam hij op de wachtlijst voor een donorhart. Nadat hij in 2020 ook hieraan geopereerd moest worden kwam hij met ingang van dit jaar op de urgentielijst. Eind mei werd hij geopereerd. Na tien jaar ziek zijn en vele beperkingen lacht het leven de Hadeejer weer toe. “Ik ben geen hartpatiënt meer”, meldt hij opgewekt.

Tien jaar kampte Arjan Heesakkers met hartproblemen. Het begon in 2011 met hartritmestoornissen. Iets waar hij enkele jaren min of meer moeiteloos mee leefde. In 2014 kreeg hij echter grotere problemen. Er volgde een ingreep, maar in plaats van beter, werd Arjan steeds zieker. Uiteindelijk bleek zijn linkerhartkamer niet te functioneren en ontstond een levensbedreigende situatie. Daarop kreeg hij eind 2015 een steunhart oftewel een mechanische pomp bij zijn linkerhartkamer. Deze was verbonden met een kabel die door de buikwand naar buiten kwam en aangesloten was op een maar liefst vijf kilo wegend controle kastje, met de bijhorende batterijen. Dat moest Arjan de hele dag bij zich dragen. Voor de nachtelijke uren stond er een ander apparaat klaar. De beperkingen die het met zich mee bracht deden hem uiteindelijk besluiten zich op de lijst te laten zetten voor een donorhart. Na een intensieve fysieke en mentale procedure stond hij daar vanaf mei 2019 op.

Vanaf dat moment kon hij eigenlijk elk moment van de dag gebeld worden. In plaats van dat telefoontje roerde verleden jaar zomer zijn steunhart zich. “Ik werd heel ziek. Er bleek een bloedprop in de pomp te zitten. Uiteindelijk ben ik met spoed geopereerd en hebben ze het hele steunhart vervangen. Het had geen dag langer moeten duren.

“Ik ben geen hartpatiënt meer”

Eerst kwam de verbinding rechts uit mijn lichaam en vervolgens werd het zo gemaakt dat het links uit de buikwand kwam”, probeert Arjan uit te leggen. Tot het moment dat hij volledig hersteld was van deze operatie werd hij van de wachtlijst voor een donorhart gehaald. Hierna kreeg hij weer een plaatsje op de wachtlijst. Dit keer echter met het label urgent. 

Tot voor kort was hartdonatie in Nederland alleen mogelijk bij donoren die hersendood waren en aangesloten op machines die zorgen dat het hart blijft kloppen. Bij mensen die hun hart willen doneren, maar plotseling overlijden zoals bijvoorbeeld na een ongeluk, stopt het hart waarna het vanwege zuurstoftekort vaak ongeschikt is voor transplantatie. Sinds kort wordt in Nederland echter gebruikgemaakt van de ‘heart-in-a-box’. Daarbij is het mogelijk om ook het hart te gebruiken dat al is gestopt met kloppen, mits het vlak na het overlijden is. Dit wordt aangesloten op de heart-in-a-box. Zodoende kan het buiten het lichaam weer kloppen en uiteindelijk zelfs getransplanteerd worden. “Hoewel het in Nederland nieuw is, wordt er in Engeland en Australië al jaren succesvol met deze methode gewerkt. Door aansluiting op deze machine krijgen artsen heel veel gegevens en zien zij vooraf al of een hart goed is of niet. De verwachting is dat er door deze nieuwe methode jaarlijks dubbel zoveel harttransplantaties kunnen worden uitgevoerd”, vertelt Arjan. 

Hij kon elk moment van de dag gebeld worden dat er een hart beschikbaar was. Vanaf het moment dat je een dergelijk belletje krijgt is het zaak om zo snel mogelijk naar het UMC Utrecht te gaan. Eind mei was het zover en volgde de zeven en een half uur durende operatie. Hoewel de meeste mensen na een dergelijk zware ingreep vier tot vijf dagen in coma liggen en er zijn die erna nog maanden in het ziekenhuis verblijven opende Arjan na 24 uur zijn ogen en kwam hij na drie weken al thuis. Een medisch wonder volgens ingewijden. Iets wat hij wijt aan ‘kundige en goede artsen, een goed hart en een goede conditie.’ Eentje waaraan hij werkte vanaf het moment dat hij in de race was voor een operatie en waarvan hij wist dat het zijn herstel positief zou beïnvloeden.

Hoewel hij zijn hele leven medicijnen tegen afstoting moet slikken, er nog een aantal biopten op het menu staan die nodig zijn om in de gaten te houden dat alles goed blijft gaan, is er weer toekomstperspectief. Arjan heeft meer lucht, energie en vertrouwen in de toekomst. “Ik kan voor het eerst in zes jaar weer zwemmen, snel onder de douche en zonder gedoe op vakantie in het buitenland of naar een concert of festival”, somt hij op om vrolijk te concluderen: “Ik ben geen hartpatiënt meer.” 

Tekst en foto: Wendy van Lijssel