Column Erina: Opa

De kapper is ook deze zomer geopend. Eerlijk gezegd is mijn haar een beetje verslonsd de afgelopen maanden. Na de corona-sluitingen kon ik niet wachten er iets moois van te laten maken. Maar op de een of andere manier is het niet meer geworden zoals het was. Het hangt wat, de fut is eruit. Ik besloot de zomer te gebruiken om ouderwets gezellig gekapt te worden. Dus toog ik naar mijn eigen kapper. 

We kletsten bij over de toestand van de wereld. De verhuizing van vriendin die nu zo ver weg woont dat een kopje koffie een halve wereldreis lijkt. Het thuiswerken waar de nieuwigheid en de leukigheid intussen wel vanaf is. Gewoon met collega’s een kop koffie drinken, je verbazen over je baas die andere beslissingen neemt dan we zouden willen. En tussen de middag een half uur lunch-wandelen, terwijl je er eigenlijk maar een kwartier tijd voor hebt. Die gewone dingen zijn al bijna een half jaar niet gewoon meer. Ik mis ze meer dan ik toegeef. En nu het vakantie is en ik niet ver-weg ga luieren in de zon, is een ouderwets bezoek aan de kapper meer dan welkom.

De stoel naast me was vrij. Daarnaast zat een jongeman van rond de twintig zenuwachtig te zijn Hij wilde zijn haar wat kort, maar ook niet té. En een zomerse coupe, maar ook niet te veel. Want straks zou zijn vriendin hem komen ophalen, en dan wilde hij er op z’n best uit zien. Mijn kapster en ik keken elkaar aan. Zonder iets te hoeven zeggen, wisten we weer hoe belangrijk het is dat je nieuwe liefde enthousiast is. Blij dat je naar de kapper ging en trots dat je naast elkaar mag lopen. 

Mijn haar werd allengs weer korter. Het model dat ik alweer een beetje vergeten was, kwam terug De kleuren, de krullen, de oren en de pony. Heerlijk, zoals sommige dingen toch gewoon blijven.

Tot de deur openging en er een prachtige blondine binnen wandelde. Ze was jong en mooi, zoals gefotoshopte plaatjes. Ze hoefde maar heel kort rond te kijken om mijn buurjongen te zien en met ferme tred naar hem toe te lopen. Iedereen hield de adem in, wachtend op de kus.

In plaats daarvan galmde het door de zaak: ”Noem je dat je haar knippen? Achter is het te lang, bij je oren te kort. En die lok? Je lijkt je opa wel!”