Column Erina: Beschermd

Toen ik net in mijn huis kwam wonen, besloten mijn buren en ik dat een beetje privacy wel handig is. Wij vinden elkaar heel gezellig, maar een haag die het zicht belemmert, is nog gezelliger. Dus plantten we een prachtige heg. Ik ben er dol op. Hij is groen, de blaadjes wuiven vrolijk in de wind. Ze herbergen bloemetjes die nog lekkerder ruiken dan de sering en de jasmijn samen. 

De heg heeft maar één nadeel. Hij heeft twee snoeibeurten per jaar nodig, die ik heel graag uitstel. Het kost me minstens drie zaterdagen om moed te verzamelen. Telkens blijkt de heggenschaar een lastig ding met een eigen leven. Voor de veiligheid heb ik vorig jaar een oranje elektriciteitskabel gekocht. Maar ook die weet zich in rare kronkels te draaien. En natuurlijk doet hij dat op plekken waar je hem onmogelijk kunt zien. Net als ik vergeet om extra op te letten, komt hij tevoorschijn. Dan blijkt het opeens een in tweeën gekliefd snoer, waardoor de heggenschaar voor een hele tijd onwerkbaar is. 

Ik heb geen idee hoe anderen een heg snoeien en dan toch kabels heel laten. Mij lukt het niet. Een tuinman zei me eens dat ik de kabel over mijn schouder moet leggen. Met een lusje en een kronkel en een extra stukje voor de lange halen. Hoe hard ik ook probeer, hij schuift steeds van de schouders. De extra lus leg ik om mijn nek. Erg vervelend als ik toch naar dat ene takje reik om ook te snoeien. 

Ik heb het ook geprobeerd door de kabel met ruim een meter afstand tot de heg op het pad te leggen. Zo kan ik tussen snoer en heg aan het werk en zou de kabel heel moeten blijven. Dat lukt zeker wel. Totdat ik erover struikel en zelf in de heg verdwijn. Gelukkig heeft de heggenschaar een beveiliging, waardoor hij tenminste niet naast mijn vingers of mijn neus de blaadjes afsnijdt. 

Natuurlijk was het allang tijd voor de eerste snoeibeurt van het jaar. Elke week probeer ik een nieuwe smoes te bedenken die weer een weekje uitstel logisch maakt.

Sinds vandaag is dat makkelijk. Ik hoorde vrolijke vogelgeluiden! Er zit een nestje met jonge vogels in mijn heg. Ze piepen naar hun aanvliegende ouders om eten. Ik stel me het verse gezinnetje voor en besluit dat zoveel pril geluk toch echt tot ver in het najaar beschermd moet worden.