Op de koffie bij… Marcel Attevelt

Marcel Attevelt (55) was jarenlang staflid van de verkenners van Scouting Heesch. Dit jaar stopte hij hiermee, maar hij blijft wel actief binnen de vereniging. "Mijn grote uitdaging is om een uitdaging te bieden aan de kinderen. Dat geeft plezier aan de kinderen en daar krijg ik weer plezier van.''

Twee van de dingen waar de voormalig scoutsbegeleider bekend om staat zijn pionieren (zie foto) en het uitzetten van de Explorer, een jaarlijkse wandeltocht. Maar hoe is hij bij scouting terechtgekomen? ,,Ik ben op zoek gegaan naar een hobby omdat ik vond dat ik iets moest doen. Ik had gevoetbald en dat was het gewoon niet,” zegt Attevelt. “Ik liep tegen een advertentie aan in de bibliotheek waarin ze vroegen om een rowan/sherpa-begeleider. Dat was vóór de tijd van het internet, met als gevolg dat ik in een encyclopedie ben gaan zoeken wat het betekende. Sherpa kon ik wel vinden, dat zijn gidsen in de Himalaya. Niet dat ik me kon voorstellen waar ze dan begeleiding voor zochten. Ik was negentien en had nooit bewust van scouting gehoord. Rowan was trouwens een luitenant in het Amerikaanse leger. Ik kon hierna ruilen met een verkennerstaflid. Daar heb ik nooit spijt van gehad. Ik heb het er altijd naar mijn zin gehad.''

Wat was het leukste van je rol als staflid bij de verkenners?
''Het leukste van de verkenners is dat je de gasten die weggaan, omdat ze te oud zijn, ziet denken dat ze het allemaal wel weten. Dat is natuurlijk niet zo. Als groepsbegeleider kom je die kinderen drie jaar later tegen, wanneer ze staflid worden. Dan merk je dat ze in die drie jaar een ander persoon zijn geworden. De Rowan/Sherpagroep is de kweekvijver voor nieuwe staf. Je moet investeren in de stafleden die uit deze groep kunnen komen. De training begint niet op het moment dat iemand staf wordt. Ze moeten door blijven groeien naar de functie van staflid. Ik vind het belangrijk om ze te prikkelen en ze zelf te laten nadenken. Voorkauwen werkt vaak niet. Daar kun je ze bij helpen door te proberen de goede vragen te stellen. Een lach op het gezicht van kinderen geeft waardering. Daar doe je het voor. "

Waarom ben je gestopt als staflid?
''Ik merkte dat ik zelf wat ouder begin te worden en dat de nieuwe stafleden anders programma maken dan vroeger. Dat is niet slecht, maar het is gewoon anders. Het kan niet meer zonder WhatsApp. Dat heeft ook wel zijn charmes. Maar over sommige dingen had ik het gevoel dat vroeger meer nagedacht werd. We hebben daarnaast een groot stafteam, dus het was een goede gelegenheid om afstand te nemen. Daar heb ik erg tegenop gezien, maar achteraf valt het best wel mee. Ik heb het nu druk met andere dingen, maar ik blijf me inzetten zolang ik kan.’’

Wat vond je ervan dat je een paar jaar terug een lintje kreeg?
“Hier spreekt een hele hoop waardering uit voor wat je doet. Voor mij is het lintje altijd belangrijk geweest. Ik denk dat het voor alle vrijwilligers leuk is om in het zonnetje gezet te worden. Waardering kost helemaal niet veel, eigenlijk alleen maar tijd. Het is zo'n klein dingetje. Het zijn de kleine speldenprikken die het hem doen. Het is beter om vaker te doen, dan één keer een grote waardering. Het mag aan de andere kant ook niet normaal worden. Als mensen mij om hulp vragen wil ik daar best bij helpen. Ik vind dat het zo hoort. Je bent met z'n allen op aarde. Als het gevraagd wordt, moet je andere sneller gelukkig maken. Het zijn de kleine dingen die het hem doen. Geef het door!''

Foto gemaakt door Marcel van der Steen